Από τους πιο έμπειρους παίκτες του Α.Ο. Καλαμακίου, ο Σπύρος Μπουρογιαννόπουλος, πρωταγωνιστεί στην μέχρι τώρα πορεία. Ο 26χρονος στόπερ, κάνει τον μέχρι τώρα απολογισμό της ομάδας μας, μιλάει για τις συνθήκες δουλειάς, το κλίμα, τις σχέσεις με συμπαίκτες και προπονητές, τους στόχους για την επόμενη μέρα…
“Η ομάδα είναι αυτό που λέμε οικογένεια με όλη την έννοια της λέξης. Για να φτιάξεις μια καλή ομάδα χρειάζονται καλά αποδυτήρια. Εμείς από την αρχή πατήσαμε πάνω σε αυτό, κάναμε τα νέα παιδιά που ήρθαν στην ομάδα, αλλά και τα παιδιά από τις ακαδημίες που ανέβηκαν στην πρώτη ομάδα, να νιώθουν λες και είναι χρόνια στον σύλλογο. Έχουμε γίνει μια πολύ δυνατή παρέα και αυτό βγαίνει προς τα έξω”.
“H μέχρι τώρα πορεία της ομάδας με εξιτάρει… Κερδίζουμε παίζοντας όμορφο ποδόσφαιρο, ποδόσφαιρο μεγαλύτερης κατηγορίας. Έχουμε μεγάλη όρεξη στις προπονήσεις και αυτό μας δίνει κίνητρο σαν ομάδα αλλά κι εμένα ξεχωριστά, να πιέζουμε τον εαυτό μας ώστε να ανεβαίνουμε μέρα με την μέρα ένα σκαλοπάτι παραπάνω”.
“Τελειώνοντας την χρονιά πέρσυ και σχεδιάζοντας την επόμενη, είχαμε στο νου μας κάτι σχετικό με την κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα. Σίγουρα θέλαμε η ομάδα να πρωταγωνιστήσει και την συγκεκριμένη στιγμή είμαστε στην πρώτη θέση, οπότε μπορώ να πω ότι τα πράγματα είναι σε καλό δρόμο. Στο τέλος της σεζόν όμως θα μπορώ να απαντήσω με απόλυτη ακρίβεια αν όλα πήγαν όπως τα είχαμε σχεδιάσει η όχι…”
“Από την μέχρι τώρα πορεία της ομάδας κρατάμε το πάθος, τη δίψα για την νίκη, την άρνηση της ήττας, τη σκληρή δουλειά και το καλό κλίμα που έχουμε δημιουργήσει. Σίγουρα περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν αρκετά και εμείς στοχεύουμε σε αυτό”.
“Όπως ανέφερα παραπάνω αυτή η ομάδα είναι σαν μια οικογένεια. Παλεύει ο ένας για τον άλλο, προσπαθεί ο ένας για τον άλλο, ώστε να φτάσουμε στο να πετύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει. Το κλίμα είναι εξαιρετικό, οι κόντρες είναι μηδαμινές και προσπαθούμε να προλάβουμε οποιαδήποτε αρνητική κατάσταση πάει να δημιουργηθεί στο ξεκίνημά της, ώστε να μην υπάρξει περαιτέρω συνέχεια και χαλάσουν τα αποδυτήρια”
“Η σχέση με το προπονητικό τιμ είναι άψογη. Πάντα υπάρχει μια λεπτή γραμμή που διαχωρίζει την πλάκα από την δουλειά, τόσο εμείς όσο και οι προπονητές μας ξέρουμε πότε θα κάνουμε πλάκα για να χαλαρώσει η ομάδα, ξέρουμε επίσης όμως, πως μόλις κλείσει η πόρτα των αποδυτηρίων και βγούμε στο γήπεδο, τότε εκεί τελειώνουν όλα και ξεκινάει η σκληρή δουλειά. Τους έχουμε δίπλα μας, τους νιώθουμε δίπλα μας, βλέπουμε πως προσπαθούν να μας κάνουν καλύτερους και εμείς πρέπει να τους το ανταποδώσουμε στο έπακρο”.
“Τώρα για τις συνθήκες της δουλειάς τι να πεις; Έχοντας παίξει σε μεγαλύτερες κατηγορίες μπορώ με σιγουριά να πω ότι δουλεύουμε σε πρότυπα τουλάχιστον δύο κατηγοριών παραπάνω. Το να έχεις 2 γυμναστές, προπονητή τερματοφυλάκων και δύο προπονητές σε σχεδόν καθημερινή βάση είναι κάτι πρωτόγνωρο για τον ερασιτέχνη αθλητή, πόσο μάλλον γι’ αυτή την κατηγορία. Είναι κάτι που σίγουρα θα ζήλευε η κάθε ομάδα που θέλει να θεωρείται και να λέγεται σοβαρή και εμείς νιώθουμε τυχεροί και προνομιούχοι ταυτόχρονα που δουλεύουμε κάτω από αυτές τις συνθήκες”.
“Στο σημείο που έχει φτάσει η ομάδα ο στόχος είναι ένας. Δεν θα τον κατονομάσω όμως, οι “ψίθυροι” που ακούγονταν στην αρχή της χρονιάς, έχουν αρχίσει και γίνονται ξεκάθαρες σκέψεις και κουβέντες. Όλο αυτό προκύπτει από την δουλειά που έχουμε κάνει και από το αποτέλεσμα που βγάζουμε μέσα στο γήπεδο. Επειδή όμως η επιτυχία από την αποτυχία, απέχει ελάχιστα, εμείς συνεχίζουμε με σκυμμένο το κεφάλι και κάθε βδομάδα παλεύουμε για το καλύτερο. Ο λογαριασμός θα γίνει στο τέλος της χρονιάς και είμαι σίγουρος πως θα έχουμε πετύχει αυτό για το οποίο ξεκινήσαμε”.
